sprawiać ból

См. также в других словарях:

• sprawiać — ndk I, sprawiaćam, sprawiaćasz, sprawiaćają, sprawiaćaj, sprawiaćał, sprawiaćany sprawić dk VIa, sprawiaćwię, sprawiaćwisz, spraw, sprawiaćwił, sprawiaćwiony 1. «być przyczyną czegoś, powodować, wywoływać, czynić coś» Sprawiać (komuś) kłopot,… …   Słownik języka polskiego

• dokuczać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, dokuczaćam, dokuczaća, dokuczaćają {{/stl 8}}– dokuczyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa, dokuczaćczę, dokuczaćczy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} świadomie i celowo sprawiać komuś… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• boleć — I ndk VIIa, boli, bolał (z podmiotem nieżywotnym) 1. «sprawiać ból, zmysłowe wrażenie cierpienia» Bolące kolano. Boląca noga. Boli kogoś gardło, głowa. Bolą kogoś nogi, oczy. 2. «sprawiać ból w znaczeniu psychicznym, martwić, smucić» Bolały ją… …   Słownik języka polskiego

• dokuczać — ndk I, dokuczaćam, dokuczaćasz, dokuczaćają, dokuczaćaj, dokuczaćał dokuczyć dk VIb, dokuczaćczę, dokuczaćczysz, dokuczaćkucz, dokuczaćczył «wyrządzać przykrość, wprawiać w kłopoty, dawać się we znaki, sprawiać ból; nękać, drażnić, denerwować»… …   Słownik języka polskiego

• dolegać — ndk I, dolegaćga, dolegaćgają, dolegaćał (z podmiotem nieżywotnym) «sprawiać ból, przykrość, dokuczać komu, dawać się we znaki» Ból, chłód, głód dolega komu. Stawy mu dolegają. Jest zdrowy, nic mu nie dolega. Bieda, nędza dolegająca komu …   Słownik języka polskiego

• ugniatać — ndk I, ugniataćam, ugniataćasz, ugniataćają, ugniataćaj, ugniataćał, ugniataćany 1. forma ndk czas. ugnieść (p.) 2. «o czymś ciężkim, zbyt małym, za ciasnym: ciążyć, wywierać ucisk, sprawiać ból; uwierać, uciskać, cisnąć, dolegać; gnieść» Karabin …   Słownik języka polskiego

• umartwiać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, umartwiaćam, umartwiaća, umartwiaćają, umartwiaćany {{/stl 8}}– umartwić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, umartwiaćwię, umartwiaćwi, umartwiaćwiony {{/stl 8}}{{stl 7}} powodować, sprawiać ból, cierpienie fizyczne… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• rwać — ndk IX, rwę, rwiesz, rwij, rwał, rwany 1. «szarpiąc dzielić coś na kawałki, powodować pękanie, rozpadanie się czegoś na części, przerywać, rozrywać» Koń rwał pęta. Rwać ubranie na strzępy. □ Cicha woda brzegi rwie. 2. «mocno ciągnąć ku sobie;… …   Słownik języka polskiego

• krwawić — ndk VIa, krwawićwię, krwawićwisz, krwaw, krwawićwił 1. «o ciele człowieka lub zwierzęcia, o ranach na ciele wydzielać krew; broczyć» Rana krwawiła już słabo. Krwawił i wił się z bólu. 2. «ranić do krwi» Skały krwawiły mu palce. ◊ Krwawić komuś… …   Słownik języka polskiego

• piec — I m II, D. a; lm M. e, D. ów 1. «urządzenie ogrzewnicze, w którym odbywa się spalanie paliwa, magazynowanie ciepła i wydzielanie tego ciepła do ogrzewanego pomieszczenia» Piec kaflowy, kuchenny, chlebowy. Piec stałopalny. Palić, napalić, rozpalić …   Słownik języka polskiego

• torturować — ndk IV, torturowaćruję, torturowaćrujesz, torturowaćruj, torturowaćował, torturowaćowany 1. «poddawać kogoś torturom w celu wymuszenia zeznań» Więźniowie torturowani przez gestapo. 2. pot. «sprawiać komuś ból, przykrość, męczyć, dręczyć, nękać»… …   Słownik języka polskiego